یک سال از آغاز به کار دولت سیزدهم گذشت، دولتی که در شرایط ویژه یا به عبارت بهتر در زمانی که کشور چندسال در موضع بی‌دولتی بود، سکاندار اداره کشور شد، بویژه در سال پایانی دولت قبل اداره قوه مجریه کاملاً در حالت اتوپایلوت قرار گرفت، در نتیجه چنین روش مدیریتی! مردم از حقوق ابتدایی شهروندی مثل برخورداری از آب و برق نیز محروم شدند و شرایطی را تجربه کردند که برخی از آنها را در طول عمر خود تجربه نکردند، خاموشی‌های سراسری و گسترده همانند دهه شصت بار دیگر برگشته بود، آب در فصل گرم سال و در اغلب استان ها سهمیه‌بندی می‌شد، گاز بویژه در فصل زمستان از دسترس مردم خارج بود، داروهای بیماری‌های خاص حتی داروهای معمولی مانند سرم نایاب شدند، مرگ و میر روزانه بر اثر ابتلا به کرونا به 700 نفر رسیده بود، صف‌های گسترده برای تهیه کالاهای اساسی و دارو شکل گرفت، کالا در بازار از لوازم خانگی گرفته تا پوشک بچه دچار کمبود شدید شد، تورم به 60 درصد رسید، خزانه خالی بود، چاپ پول گسترده و بی‌پشتوانه در دستور کار قرار داشت، حقوق و یارانه 45 هزار تومانی با تأخیر پرداخت می‌شد، بازار ارز در مدار صعودی قرار داشت و آرام  و قرار نداشت، بورس در همان زمان سقوط تاریخی خود را شروع کرد، در سایه بی‌عملگی دولت وقت که اسم آن را صبر استراتژیک گذاشته بودند کشور دچار چالش‌های امنیتی هفتگی شده بود، اعتراضات مردمی از قطعی آب و برق گرفته تا اعتراض به گرانی‌های افسارگسیخته و وضعیت معیشتی بیشتر و بیشتر می‌شد، فاجعه غیزانیه رخ داد، رشد اقتصادی منفی بود، کسری بودجه به رقم افسانه‌ای 500 هزار میلیارد تومان(با احتساب اوراق قرضه و استقراض از صندوق توسعه) رسید، فروش نفت در نتیجه بی‌عملگی مدیران در پایین‌ترین میزان خود قرار گرفت، دولت در مجموع بدهی 1400 هزار میلیاردی بالا آورده بود، در چنین شرایطی پروژه‌های عمرانی طبیعتاً تعطیل بود، بحران مسکن در سایه عدم افت شدید ساخت و ساز مسکن نیز موضوع عادی به حساب می‌آمد و... علاوه‌بر این بی‌تفاوتی رئیس جمهور وقت یا به شوخی گرفتن مشکلات و مدیریت کارتابلی، مردم را آزار مضاعف می‌داد، به امنیت روانی جامعه خدشه وارد شده بود و تصویر آینده را تاریک کرده بود، حال یک سال از آن زمان می‌گذرد، مشکلات ذکر شده در نتیجه کار واقعی دولت سیزدهم رفع شده است، بانک جهانی در گزارش اخیر خود که هفته پیش منتشر شده از بهبود شاخص های اقتصاد ایران گزارش داده است، علاوه‌ بر این مردم خود می‌بینند که آیا برق خانه‌شان قطع می‌شود یا نه، یا کمبود گاز دارند یا نه، یا برای  خرید سرم و دارو در صف می ایستند یا خیر؟، یا در صف کالاهای  اساسی عمر تلف می‌کنند یا خیر؟ یا در بازار کمبودی هست یا نه؟ و...حال برخی از حامیان دولت قبل و رسانه‌های وابسته، از حل این مشکلات طی یکسال ناراحتند، از حل مشکل مردم ناراحتید؟ پس چند سال دیگر هم ناراحت بمانید.